ندای آغاز- سهراب سپهری
کفشهایم کو؟
چه کسی بود صدا زد سهراب؟
آشنا بود صدا؛ مثل هوا با تن برگ
مادرم در خواب است
و منوچهر و پروانه و شاید همهی مردم شهر
شب خرداد به آرامی یک مرثیه از روی سر ثانیهها میگذرد
و نسیمی خنک از حاشیهی سبز پتو خواب مرا میروبد
بوی هجرت میآید
بالش من پر آواز پر چلچلهها ست
صبح خواهد شد
و به این کاسهی آب
آسمان هجرت خواهد کرد
باید امشب بروم
من که از بازترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم
حرفی از جنس زمان نشنیدم
هیچ چشمی،
عاشقانه به زمین خیره نبود
کسی از دیدن یک باغچه مجذوب نشد
هیچ کس زاغچهای را سر یک مزرعه جدی نگرفت
من به اندازهی یک ابر دلم میگیرد
وقتی از پنجره میبینم حوری
-دختر بالغ همسایه-
پای کمیابترین نارون روی زمین
فقه میخواند
چیزهایی هم هست؛
لحظه هایی پر اوج
مثلا شاعرهای را دیدم
آنچنان محو تماشای فضا بود که در چشمانش
آسمان تخم گذاشت *
و شبی از شبها
مردی از من پرسید
تا طلوع انگور چند ساعت راه است؟
باید امشب بروم!
باید امشب چمدانی را
که به اندازهی پیراهن تنهایی من جا دارد بردارم
و به سمتی بروم
که درختان حماسی پیداست
رو به آن وسعت بیواژه که همواره مرا میخواند
یک نفر باز صدا زد: سهراب!
کفشهایم کو؟
کوبیسم
کویبیسم: سعی در خلق کردن تصویر سه بعدی و حجم گرایی بدون ایجاد توهم بصری است.
این سبک از نقاشی از سال ۱۹۱۰-۱۹۲۴ شکل گرفت و نام آن را لوئی واسل (منتقد هنری) با دیدن نقاشی ژرژ براک که پر از مکعب های کوچک بود از روی تمسخر انتخاب کرد.
در این سبک دو هنر مند بزرگ براک و پیکاسو(ازبزرگان نقاشی رئال) پیشرو و فعال بودند.
سبک کوبیسم شامل دو مرحله است:
مرحله تحلیلی و مرحله ترکیبی
کوبیسم مرحله تحلیلی :
به رنگ ها توجه نمی کند بلکه تاکید بر فرایند جستجوی چشمی (بصری) لابه لای ویژگی های اساسی موضوعات و به خصوص طبیعت بی جان دارد. نقاش از زوایای مختلف به تصویر نگاه می کند و سعی دارد آن را به شما بنمایاند.
کوبیسم مرحله ترکیبی :
رنگها به ظهور می رسند و با کلاژ و بافتهای پیچیده و نامقبول سطح تابلو پر می شود.
کوبیسم بنیان گذار و ایجاد کننده سبک فوتوریسم و ورتیسیسم و کلاْ‌سرچشمه هنر انتزاعی بود. هنر زیبایی شناختی نوینی در قرن ۲۰ ام پدید آورد . رویکری مثبت به هنر مدرن از هنر پیش از یونان تا آینده و بی نهایت را در بر دارد .